Bugüne Kadar Kullandığım Telefon Modelleri

Charles Eisenstein’ı 2012 senesinde yapılan Bilişim Zirvesinde tanımıştım. Etkileyici bir konuşma yapmıştı. Kısaca insan denilen varlığın sosyalleşmesinden bahsediyordu. 100 Sene önce ne cep telefonu vardı, ne bilgisayar vardı. Tabletlerimiz yoktu hatta televizyon bile yoktu fakat insanlar sosyaldi. Bugüne baktığımızda ise bilgisayarları, telefonları, tabletleri icat ettik iletişimimizi kuvvetlendirebilmek, daha sosyal olabilmek adına. Peki bütün bu icatlar bizi daha sosyal bir varlık mı yaptı diye sormuştu o gün. Bizlerde derin düşüncelere dalmıştık.

İsmail Emrah Demirayak’ın bana paslamış olduğu mimde bu anlamda yeniden düşünmeme sebep oldu.  Altı üstü bugüne kadar kullanmış olduğum telefon modellerini yazmamı istemişti. İlk etapta sadece ilk telefonumu ve kullandığım son iki telefonu hatırlayabildim. Diğer kullandığım telefonları bulurken bir hayli zorlandım doğrusu. Google’da bolca sayfa dolaştım, telefon resimlerine baktım modellerini hatırlayabilecek miyim diye. Neyse ki güçte olsa kullandığım bütün telefonları hatırladım.

Şanslı bir nesil olduğumuzu düşünüyorum. Teknolojinin gündelik hayatımıza yansımasına bizzat tanık olduk. Bilgisayarın tarihçesi belki çok eski fakat popülerleşmesi gündelik yaşantımıza dahil olması bizim zamanımızda oldu. Televizyonun renksizini de biliyoruz renklisini de. Telefonun kablolusunu da biliyoruz kablosuzunu da.

Evimizin ilk telefonu çevirmeliydi. O telefonların ayrı bir güzelliği vardı diye düşünüyorum. Daha samimiydi ve her şeyden önce karşınızda ki kişiye ulaşmak için sadece bir yes tuşuna basmıyordunuz. Birisiyle konuşabilmek adına telefonu hissediyordunuz. Acelemiz yoktu. Belkide zaman daha yavaş akıyordu.

Sonra tuşlusu geldi büyüsü bozuldu. Bir ara duvara asılan telefonlar çıktı ki çok havalıydılar. Ben hep onları zengin işi telefonlar olarak düşünürdüm. Ama bir kusuru vardı. Yuvasında devamlı düşer duvara çarpar bozulurdu. Evimizin son sabit telefonu ise telsiz telefonlardandı. Sık sık şarjı biter, evin içinde kaybolurdu. Biz ilk o zaman öğrendik işte telefonun şarjının bittiğini. Tabii ileride başımıza geleceklerden habersizdik.:)

Sonra bizim ev için sabit telefon çağı sona erdi. Bir devir kapanıyordu. Cep telefonu diye bir şey icat olmuş mertlik bozulmuştu bir kere. Ev halkı olarak teknolojik devrimin eşiğindeydik. Cep telefonu edinebilme konusunda biraz geç kaldık diye hatırlıyorum. O zaman ki maddi durumumuz buna çok uygun değildi. Ancak gazeteden kuponla Ericsson A1018 alabilmiştik. Evin ortak malı olduğu içinde öyle çok sık kullanabilme imkanım olmamıştı.

Kişisel anlamda ilk telefonum Nokia 3310’du. Üniversiteye giderken almıştı ailem. Piyasaya sürüleli en fazla 1 sene olmuştu ki üzerine henüz yeni bir model çıkmamıştı. Fakat çok ısınamamıştım o telefona. Bir alt modeli olan 3210 bana daha sıcak gelmişti her zaman. Bu nedenden ötürü de elimden çıkartmakta hiç zorlanmadım. Üniversite yıllarında paraya ihtiyacım olduğu bir dönemde gözümü kırpmadan, telefonsuz kalmak pahasına sattım üç kuruşa. Tabii bu yaptığımdan sonra bir süre telefonsuz kaldım. Ailemden yediğim azarda yanıma kar kaldı.

Telefonsuzluğum ise uzun sürmedi. Babam kendi telefonunu verdi kullanmam için fakat o telefonun markasını çok net hatırlamıyorum. Ya Sagem’di ya Motorola’ydı. Galiba kapaklıydı. Ardından bir telefon daha kullandım ama onu da hatırlamıyorum. Artık bilinçaltımda nasıl bir iz bıraktılarsa hatırlamakta zorlanıyorum. Hatırladığım tek şey o dönem teknolojinin bir hayli gerisinde kaldığımdı.:)

Üniversitenin son dönemlerinde telefonum teknolojinin çok gerisinde kalmıştı. Artık renkli ekranlı kameralı telefonlar çıkmıştı ben ise hala siyah beyaz ekranlı telefon kullanıyordum. Ergenlik hali utanç verici bir durumdu benim için. Samsung E250 yeni çıkmıştı o zamanlar. Kızaklı çok afili bir telefondu. Hangi kafayla aldım bilmiyorum gidip bok yeşili rengini sipariş etmiştim. Fakat bir itirafta bulunayım en sevdiğim telefonumda oydu. Çok uzun süre kullandım o telefonu. Fakat o modelin bir sıkıntısı vardı. Kızak sistemi çok sık bozuluyordu. İlk bozulmasında parça getirtmek zorunda kalmıştım. İkincisinde ise değiştirme kararı vermiştim.

Telefonum bozulduktan sonra 1-2 ay telefonsuz gezdiğimi hatırlıyorum. Zor bir süreçti benim için. O sıralar maddi durumum da yeni güzel bir telefon almaya yetecek durumda da değildi. Fakat kısmet işte talih kuşu konmuştu omzuma. Bir arkadaşımın arkadaşı bir telefon almıştı. Telefondan memnun olmadığı için 1 hafta sonra yarı parasına bana sattı telefonunu.  Dokunmatik telefon dünyasına LG KP500 ile girmiştim. Yeni bir teknolojiydi. İlk zamanlar çok zorlandığımı hatırlıyorum kullanırken. Alışmam bir hayli zaman almıştı. Bırakmamda bir hayli zaman aldı. Bugüne kadar en uzun süre kullandığım telefon oydu. Neredeyse 3-4 sene kullandım o telefonu. Son zamanlarında ise ekranında kalibrasyon sorunları baş göstermeye başlamıştı. Yeni bir telefona ihtiyacım vardı tabii ki her zaman ki gibi yine maddi durumum yoktu.:)

Hayatımın en büyük kazığını o zaman yedim işte. Gidip Vodafone’dan sözleşmeli olarak Samsun Galaxy S3 aldım. O zamanın parasıyla 1400-1500 liraya alabileceğim telefon 2200-2300’e aldığımı hatırlıyorum. Sonrasında pişman olmuştum ama iş işten geçmişti bir kere. Ve hala o telefonu kullanıyorum.:)

Çok şükür bir sıkıntısı yok şu an için telefonumun. Bazen acaba Note 3 alsam mı diye düşünüyorum ama sonrasında bir telefona o kadar para verilir mi diye kendimi dizginliyorum.

Benim bugüne kadar kullandığım telefon modelleri bu şekilde. Maceranın geri kalanını Beyazıt Kölemen’den dinleyeceğiz. Bakalım O hangi telefon modellerini kullanmış? 🙂